معجزه خود تویی

براى آنکه امروز تنهاست:
وسط اخبار بد و دوستان منفىِ تودل خالى کن، باید جایى باشه دلت گرم بشه به امیدى و نورى؛
زمستون مالِ “جغرافیاى” من و توست؛
قلبت که باید پر از تابستون شوق باشد،
اما عمرت،
فردای چهارشنبه‌ات و این لحظه زندگیت،
منتظر توست که بیهوده‌اش نکنى با نشخوارِ غم‌ها و نداشتن‌ها و نبودن‌هاى تا کنونت؛
به قول عباس صفارى:
“پرنده‌ای که پر می‌کشد از آشیان
نه آدرسی دارد نه شماره پروازی
نه قرار ملاقاتی،
شاخه هیچ درخت و
نرده هیچ بالکنی را نیز
به نامش ثبت نکرده‌اند.
بی‌نام و نشان‌تر از پرنده که نیستی
این هوای ملس هم
که از فرط زلالی و صافی
پروانه میانش بکس و باد می‌کند
خوشبختانه ارث پدری هیچ دیوثی نیست”

معجزه خودِ تویى عزیزم ،
سلول‌هاى نازنین شبکیه‌ات معجزه‌اند که دارى این سیاهی‌ها را می‌فرستى به مغزت و سیاهی‌ها در جانت نور می‌شوند،
معجزه خودِخودِ تویى .
#علیرضاشیری
————
مجبور شدیم برای ترمیم دندان‌های پسرمان رسا مزاحم دندان پزشکان گرانقدر متعددی بشویم و نهایتا رسا با یک خانم دکتر توانست ارتباط راحت‌تری بگیرد و برای ترمیم دندان‌هایش محبور به بیهوشی عمومی شدیم که لحظات بسیار سختی بر ما گذشت و تازه رنج پدر مادرانی را که فرزند بسیار بیمار دارند را به اندازه یک مولکول حس کردیم؛ الغرض بچه بهوش آمد و آوردیمش خانه ولی خیلی چیزها فهمیدیم
۱-خانم دکتری که با داشتن دوقلوی کوچک دوبار مطبش را برای ما در این دوران باز کرد و با چه اخلاق خوب و حرفه‌ای، زحمت کودکان این سرزمین را میکشید @dr.shaghayeghloh
۲- اخلاق عالی دکتر محسن ژیواد عزیز با توضیحات بسیار خوبش قبل بیهوشی برای رسا و ما
۳-یادگیری از سارینا، دختر نازنین دهساله‌ای که درجاتی از اوتیسم داشت و پدر و مادر نازنینش و دیدن سختی عظیم نگهداری از چنین کودکی و مشاهده عشق اون والدین و هزینه ماهی ده میلیون نکهداری چنین کودکی و خستگی مادر و کفشهای خاکی پدر از فرط کار؛ در اتاق انتظار پشت اتاق عمل با بقیه پدر و مادرها حرف میزدم که اضطراب هم را بکاهیم و دلگرمی هم باشیم؛ تنها با مراقبت از جان بقیه است که از جانمان مراقبت میشود
سرتون سلامت