مرز بین صمیمیت و سریش شدن کجاست ؟
موضوع ساده ای که راه حلش آسان نیست.
✍️پسری از یک دختری خوشش آمده و با او در فضای دانشگاهی وارد یک رابطه صمیمی تر شده است ، دختر زخم خورده روابط قبلی اش است و حوصله زیادی ندارد و پسر هر وقت به او نزدیک میشود به نوعی پس زده میشود ( محترمانه) پسر گیج شده که بالاخره این دوستی چگونه ادامه پیدا کند که تو دهنی نخورد؟
✔️“رابطه عاطفی “واجد صمیمت بیشتری از “رابطه معمولی و اجتماعی ” است چون فرد مسوولیت بیشتری نسبت به نوسانات طرف مقابلش دارد یعنی درست نیست طرف را وقتیکه نحس بازی در میاره کلا ول کنیم به امان خدا !
✔️از سویی رابین هود رابطه نباید شد. شما مسوول پرستاری زخمهای شریکتان نیستید به ویژه وقتی رابطه دوستی است و نه ازدواج تازه در ازدواج هم باید طرف همکاری داشته باشد وگرنه اونجا هم مجاز نیست. هر کسی باید سفر زندگی را، خودش طی کند و با زخمهایش روبرو شود تا با بقیه ، تسویه حساب عاطفی نکند ! اگر طرفتان هنوز مسائل حل نشده دارد ولی بدبختانه ازش خوشتان می آید ؛مراقب باشید اینقدری نزدیکش نشوید تاعقرب وار نیشتان بزند که بعدا با یه عذرخواهی (!)و گفتن اینکه اون موقعها حالم خوب نبود ، سر و ته قضیه را هم بیاورد!
چقدر دور و برش بروم؟
✔️اگر درونگراست و شما برونگرا خب معنیش اینه زیاد نرید سمتش که بالا بیاره ! در ضمن فراموش نکنید درونگراها طول میکشه تا با جمعهای شلوغ شما اخت بشوند ! اگر برونگراست باید فرصت بودن با بقیه را نیز داشته باشه و به شما بر نخوره! نقش حسودها را بازی نکنید
✔️کلاً مردی که مشغول پیشرفتهای خودش هست و وقتی نیز برای خانم دارد ، جذاب تر است از مرد سریشی که همیشه در دسترس است و رابطه اولویت اول زندگیش است . در پیامکهایی که جدیت بیشتر است و گاهی شوخی، چهره بهتری نزد بیشتر زنان خواهید یافت تا پیامکهای صمیمانه عاطفی و التماس دعایی! مثلا مقایسه کنید :
“پرنده من ! خوبی؟ را با “اوضات خوبه شبنم ؟”
کدومش برای اکثر زنان جذاب تر است؟
👈فکر اولی را نکنید! مگر اینکه دختر نقش he را در رابطه داشته باشه
👈پیامک طولانی، گفتگوی تلفنی و اینترنتی طولانی فقط کار یه احمق در رابطه عاطفی است .
👈نحس بازی و دلخوری و قهربازی و …مرد رابطه را مبدل میکند به یه پیشی ملوس!
ببر باشید 🐅
آموزش غیرحضوری رهایی از تنهایی و مهرطلبی با تدریس دکتر شیری (بر روی تصویر زیر کلیک نمایید)
سلام و وقت بخیر آقای دکتر
راستش متن رو که خوندم ، با دیدن بعضی قسمتا واقعا شک کردم که این متن رو خودتون نوشته باشید.
موضوعی که عنوان کردید به طور کلی خیلی عالیه و بیان کننده حفظ تعادل تو رابطه اس.
ولی این متن از طرفی،خیلی مغایرت داره با استانداردای خوب شما که همیشه بالاتر از این بوده که تا این حد جزئی نسخه بپیچید برای افراد و بگید دقیقا چیکار کنن چیکار نکنن…روش شما که واقعا هم همیشه عالی بوده و با اختلاف، شما رو متفاوت میکرده از بقیه،همین آموزش ماهیگیری بوده.این که ماهی حاضر و آماده نسخه پیچ شده نمیدادید دست دانشجوهاتون و با دادن علم اصلی و پایه ای باعث میشدید اول خودشون مدل خودشون و بعد اطرافیانشون رو کشف کنن و بهترین راه رو بر اساس یافته هاشون پیدا کنن. در واقع میشد یادگیری مفید برای تمام طول عمر.
از طرفی هم این که دارید این تصویر رو برای خیلی ها میسازید که مرد جذاب اینطوریه …اونطوریه…و به خصوص این که “مردی که اولویت اولش رابطه نباشه” یا مثلا “پیامک و تلفن و مکالمه های طولانی نداشته باشه”…شاید برای گروهی اینطوری باشه ، و برای گروهی کاملا عکس این داستان. مثلا من اگه طرفم بخواد با صحبتا و تلفنای کوتاه و دور نگه داشتن خودش از من(حالا با حفظ تعادل و به باور حرکت و سیاست زدن)، به اصطلاح من رو تشنه و شیفته خودش کنه اتفاقا بیشتر دلسرد میشم و خودمو کنار میکشم.
یا این که جوری به نظر بیاد که کلا اولویت طرفم رابطه اش نباشه؛ با حفظ این تعادل که “رابطه همه زندگی نیست” کاملا موافقم ولی به قطع بهترین نوع رابطه(اگه واقعی و مهمه و نه برای وقت گذرونی و زنگ تفریح) اونیه که جزئی از اولویت ها باشه.