“دعوت از شاهزاده فیصل برای سخنرانی در دانشگاه هاروارد کنسل شد.”
“بیل گیتس کار خیریه مشترک با شاهزاده بن سلمان را متوقف کرد.”
“رییس اوبر و رییس بانک فلان و فلان نابغه و ….در اجلاس داوس سعودی شرکت نکردند.”
این اخبار را میخوانیم و در وهله اول ذوق میکنیم که چه خوب که آبروی سعودی ها رفت !
ولی واقعیت اینست که ما باید قویا فکر کنیم که چقدر سعودیها در دنیا دارند زیبا کار میکنند که بهترین مخهای دنیا را به همکاری با کشورشان واداشته اند و این برنامه هایی که کنسل میشود در برابر برنامه هایی که اجرا میشود و خواهد شد، عددی محسوب نمیشود !
واقعیت اینست که سعودیها در زمینه تکنولوژی و بهبود وضعیت اقتصاد و توانمندسازی بومی خویش ، بزرگترین و بهترین گلچینهای دنیا را به کشور خود دعوت کرده اند و با بهترین دانشگاههای دنیا در ارتباطند ( عینا امارات هم همین سیاست را در ۲۰ سال گذشته داشته است)
دانشگاههای بزرگ دنیا ( مثلا King`s college ) در امارات و سعودی و قطر شعبه دارند؛ این شما را به فکر فرو نمیبرد ؟
این سیاست باعث میشود کسانی در آن کشورها تربیت شوند که خود را مخاطب یا همکار “بزرگترینها ” ببینند این یعنی بیشتر کار کردن روی خود و توسعه خویشتن و بهینه سازی زیرساختها.
موسسه من بناست از ۲۰۱۹ در سطح کشورهای خلیج فارس و لندن و اروپا خدمات دهد ، من بیش از یکسال است که به شدت وقت گذاشته ام برای اینکه بتوانم در این سطح خدمات بدهم ( تحصیل در چهار رشته و مهاجرت تحصیلی )، کلی روی تیمم کار کرده ام ، کلی کلاس رفته ایم همه ، روی زبان ، فرهنگ سازمانی و زیرساختهای خود فکر کرده ایم ….همه و همه به خاطر این بوده که نمیخواهیم در مواجهه با بازارهای جدید و مراجعین جدید خارجی ، اشتباه کنیم!
تصور کنید اوضاع ما عوض شود و به جای تحریمهای روزانه و جنگهای روانی جدید ،ما نیز بتوانیم وارد بازار بین المللی بشویم میتوانید حدس بزنید چقدر داستان در خود کشور عوض میشود و در درجه اول مردم خودمان چه خدمات بهتری خواهند گرفت!
اعتراف تلخ
ما در ایران دراین سالها عمدتا درگیر سوریه و یمن و عراق بودیم و آیا هزینه هایی که قبلا برای بوسنی و افغانستان کردیم ، به ما بازار بهتری داد ؟ محبوب تر شدیم ؟ یا اینکه آمریکایی ها هر جا ورود کردند ، ما مجبور شدیم ترک کنیم و هزینه هایمان سوخت شد ؟ ترکیه که هم مرز سوریه بود ،در این سالها توسعه بیشتری یافت و کمتر آسیب خورد تا ما که کلی مدافع شهید حرم دادیم و امکاناتمان به جای آبادانی کشور صرف جنگ سوریه شد با میلیونها پناهنده و ….
درسهای مربی خارجی
ما فهمیده ایم که اگر مربی خارجی در والیبال و فوتبال باعث بهتر شدن قدرت داخلی خودمان میشود ، در خودروسازی و پتروشیمی و دانش و …هم معاشرت با نوابغ است که ما را تکان میدهد . کی به این دانسته خویش میخواهیم عمل کنیم ؟
جای رایزنی ما در کمپانیهای بزرگ دنیا برای انتقال تکنولوژی و دانش به دلیل مسائل سیاسی خالی است.
سعودی و امارات و قطر و عمان و کویت و ترکیه همه دارند خوب کار میکنند و زحمت میکشند برای ملتهای خویش، ما نیز میتوانیم خوب کار کنیم و کل منطقه به جای هزینه کردن برای اسلحه و جنگهای نیابتی و تجهیزات ضد شورش و توسعه زندانها و …درآمدش را خرج توسعه بهداشت و سواد و دانشگاه و رفاه عمومی مردمش کند.
علیرضا شیری
دانش آموخته روانکاوی سازمانی |leadership coach
لندن- ۱۴ ابان ۱۳۹۷
مقاله خوبی بود .آقای دکتر شیری کی قرار است اوضاع ما عوض شود؟ من خودم بعضی وقت ها فکر می کنم مغز اعراب از ما بهتر کار می کند .به طور مثال خودرو های لوکس را عرب ها سفارش می دهند و سوار می شوند .مثل خودروی بنتلی