اگر همه ما یک قدم برداریم، زمین زنده می‌ماند،
حرکت دسته‌جمعى هزاران نگران محیط‌‌‌ زیست در نقاط مختلف دنیا در اعتراض به سیاست‌هاى حکام جهان در بهره‌بردارى بیشتر از منابع زمین و آسمان و دریا و مصرف‌زدگى کور

گریه‌ام می‌گیرد وقتى برف باریدن شهرم، به زور به سالى یک بار می‌رسد؛
دیدن صحنه‌هایى که یخ‌هاى میلیون ساله آنتاریکا و گریلند ناگهان فرو می‌ریزند، رنجمان می‌دهد.
کودکان و جوانانى که صنعت فست‌فودیزم عادتشان داد آشغال بخورند و تندتند عمرشان را قمار کنتد در گوشى و ویدئوگیم و … دلم را می‌سوزاند.
از اینکه در دیار من، فعال محیط زیست بودن مفهومى امنیتى شده نه انسانى، دردم می‌آید.
از قتل محیط بانان، از حیوان آزارى، از تغییر کاربرى باغ‌ها و جنگل‌صاف‌کنی‌ها دردم می‌آید؛
از اینکه فرزندانم به جاى اینهمه زیبایى این دیار، وقتى به سن من می‌رسند، با تعجب به عکس‌هاى دوران من نگاه خواهند کرد، دردم می‌آید و می‌فهمم پدران ما چه دردى می‌کشیدند وقتى نقاط جدید تهران را نشان می‌دادند و بهمان می‌گفتند:
پسرم، دخترم، این جایى که می‌بینید الان شده سعادت‌آباد، موقع ما فقط دشت و دمن بود.
به اندازه خودم تلاش می‌کنم به زمین جراحت کمترى بزنم؛

پ ن
خوشحالم استفاده از لیوان دائمى توسط دانشجویان در خانه توانگرى با استقبال روبرو شد و مصرف پلاستیک‌مان کمتر شده
#علیرضاشیرى