به گمانم ،
تو فقط موهایت را شانه کن و
بنشین لب پنجره ،
قهوه ات را بنوش و به آنسوى شیشه خیره شو،
بقیه اش با من ،
من تاریخ زنانگى را از مردمکت خواهم خواند،
از دزیره و ژاندارک سوزان و
سرفه مارى کورى ،
تا آنه فرانک بى پناه،
تا زهراى رمان دا ،
تا زن عرب کلفتوى ساحل بوشهر که برایمان فلافل میزد ،
آرى! همه را در ثانیه اى میتوانم در چشمانت رصد کنم ،
من نقاشى میشوم که چیزى را از معجزه تو میکشم که احدى بر آن بینا نیست و غیر عاشق را دیدن این سوى شکوه یک زن، حرام باشد؛ حرام!
منم منجم شب سیاه مردمکان چشمت،
منم زائر تنهایى انسانت ،
منم قماربازترین مرد روى زمین ،
تمام من ،
در عوضِ آن “تک خنده از ته دلت”
خلاص.
————
تقدیم به زلال ترین زن زندگیم، همسرم
پ ن
وضع دیار ما چونان است که حال مرد و زن قبیله ما عجیب پریشان است ، مردان زخمى قبیله ما که اعتماد به قبیله را از دست داده اند عجیب زخمى اند ، نه آنکه منکر وجود نابکاران بشوم؛ که مرد و زن ندارد ولى زخم خوردگى ، انسان را از درون تهى میکند،
حسود میشود ، عصبى میشود ،
امثال من که دوام آورده ایم از سر رنج دوران است وگرنه که به واقع کارى با ما شده در کوتاهى سقف آرزوهایمان که صد محرم تعزیه خوانى ، نتواند رنج مردم را چونان که باید ، هویدا کند؛
الغرض طبع شعرى نمیماند براى مردان قبیله،
من هم به حرمت چهارده سال سفر دونفره با این زن ، گاهى دستى در صندوقچه قلب میزنم و کلماتى مینویسم به نمایندگى از مردان باقیمانده قبیله مان ؛
ما پرچم را به باقیمانده نفسهایمان نگه داشته ایم تا شمایانِ جوان تر برسید و بیرق عشق را برفراز کنید.
درود بر شما ،
صبورى تان
و سیاهى بر آنانى باد که لبخند و آرامش شما مردم ، نفرینشان است.
بنشین لب پنجره ،
قهوه ات را بنوش و به آنسوى شیشه خیره شو،
بقیه اش با من ،
من تاریخ زنانگى را از مردمکت خواهم خواند،
از دزیره و ژاندارک سوزان و
سرفه مارى کورى ،
تا آنه فرانک بى پناه،
تا زهراى رمان دا ،
تا زن عرب کلفتوى ساحل بوشهر که برایمان فلافل میزد ،
آرى! همه را در ثانیه اى میتوانم در چشمانت رصد کنم ،
من نقاشى میشوم که چیزى را از معجزه تو میکشم که احدى بر آن بینا نیست و غیر عاشق را دیدن این سوى شکوه یک زن، حرام باشد؛ حرام!
منم منجم شب سیاه مردمکان چشمت،
منم زائر تنهایى انسانت ،
منم قماربازترین مرد روى زمین ،
تمام من ،
در عوضِ آن “تک خنده از ته دلت”
خلاص.
————
تقدیم به زلال ترین زن زندگیم، همسرم
پ ن
وضع دیار ما چونان است که حال مرد و زن قبیله ما عجیب پریشان است ، مردان زخمى قبیله ما که اعتماد به قبیله را از دست داده اند عجیب زخمى اند ، نه آنکه منکر وجود نابکاران بشوم؛ که مرد و زن ندارد ولى زخم خوردگى ، انسان را از درون تهى میکند،
حسود میشود ، عصبى میشود ،
امثال من که دوام آورده ایم از سر رنج دوران است وگرنه که به واقع کارى با ما شده در کوتاهى سقف آرزوهایمان که صد محرم تعزیه خوانى ، نتواند رنج مردم را چونان که باید ، هویدا کند؛
الغرض طبع شعرى نمیماند براى مردان قبیله،
من هم به حرمت چهارده سال سفر دونفره با این زن ، گاهى دستى در صندوقچه قلب میزنم و کلماتى مینویسم به نمایندگى از مردان باقیمانده قبیله مان ؛
ما پرچم را به باقیمانده نفسهایمان نگه داشته ایم تا شمایانِ جوان تر برسید و بیرق عشق را برفراز کنید.
درود بر شما ،
صبورى تان
و سیاهى بر آنانى باد که لبخند و آرامش شما مردم ، نفرینشان است.
عاااالی بود عاااالی….چشمام پر شد از اشک و شوق…
قبلتر ها که این نوع دلنوشته هاتون رو میخوندم حسودیم میشد…حسرت….حسرت جای خالی یک مرد در زندگیم….
و الان سه سال ه با مردی زندگی میکنم که ورای کسی که تو رویاهام , تو واقعیت وارد زندگیم شد.
و یکی از اساتیدی که باعث شد من الان لینجا باشم شما هستید
عااالیییییییی
بله،ممنون میشم
چقدر زیبا نوشته این جناب دکتر ، 🌹ای کاش همه مردهای ماهم مثل شما بودند
چقدر زیبا نوشته این جناب دکتر ، 🌹ای کاش همه مردهای ماهم مثل شما بودند
همیشه نفس ادم بند می اید از خواندن و از اینهمه لطافت در نوشتن و کلامتان 🌸🌸
چه زیبا و لطیف و عمیق می فهمید و چقدر قلبم تیر میکشد و زخمی که خورده میسوزد و چشمآنم غرق در اشکان میشود غم اینکه چرا نفهمیده شدم و شادی اینکه بانویی هست که فهمیده شده.
این نوشته از دل برآمده ایست که بر دل ها خوب مینشیند
مانا باشید استاد
همسر من اوایل رابطه برام می نوشت، از عشق زلالش، از ناب بودن تنها زن زندگیش، دلنوشته تونو که خوندم ناگهان یادش افتادمو اشکام مجال نداد، الان ازون عشق تنها یک زن غمگین مونده و مردی که در پی جدایی از اونه و برای به قول خودش این سد زندگیش نه که شعری غزلی نمیگه بلکه الفاظی به کار میبره که تا مغز استخونم رسوخ می کنه، چه الکی الکی زندگیمون عشقمون اون همه روزای قشنگ به باد رفت…
راهی نمونده دوباره بازسازی کنید رابطه را؟
دکتر دمت گرم متن قشنگی بود، منم زمانی یک طبع شاعری داشتم ولی دیگه خشکید
سلام دکتر جان، زیبا بود
آقای دکتر ۳۹سالمه، هنوز مرد زندگیمو پیدا نکردم، بعضی وقتا فک میکنم شاید مشعوف خدا اینه من تنها باشم، با اینکه سعی میکنم مجردی غنی و شادی داشته باشم ولی خلا عشق ناب رو توو زندگیم خیلی حس میکنم….
سلام دکتر جان، زیبا بود
آقای دکتر ۳۹سالمه، هنوز مرد زندگیمو پیدا نکردم، بعضی وقتا فک میکنم شاید معشیت خدا اینه من تنها باشم، با اینکه سعی میکنم مجردی غنی و شادی داشته باشم ولی خلا عشق ناب رو توو زندگیم خیلی حس میکنم….
سلام استادعزیز کاملا پیداست که متن با احساس همخونی کامل داره خوشا به سعادت چنین زنی که مردعاشق وقدردان وبا کمالاتی درکنارشون هست انشاءالله تا آخرین لحظات پیری وهمسفری این احساسها گرمتر وعاشقانه تر باشه
آقای دکتر برای شما و همسرتون آرزوی خوشبختی می کنم
منم مثل خیلی ها گریه م گرفت
خوشحالم در این دنیا هستند زنایی که عشق واقعی و تجربه می کنن و ارزوشو برای همه دارم
همسر منم خیلی خوب می نویسه حتی از شما خیلی بهتر😉😊
اما وقتی می دونم بهترشو یا شبیهشو داره روزی به صدتا دیگه میگه حالم بهم می خوره
ارزوم شده یکیو داشتم بلدم نبود حرف قشنگ بزنه همون دوست دارم و حداقل از ته دلش می گفت.
بدترش نگاه های حسرت امیز بقیه به زندگیم بخاطر مرد عاشق پیشه خوش ذوق شاعر مسلکم
که اگه روزی بخوام برم میخوان با نگاه هاشون بگن بی لیاقت ترینی ….
کاش همیشه سهم دل ، دل بود.🙏🙏
خدا شما رو برای همسر و فرزندتان و همچنین برای این مرز و بوم نگه داره.
واقعا حالمون بهتر میشه با اموزه های شما