حتی ما مردان هم وقتی ببینیم یک رفیق، جز ناله و دلتنگی نسبت به عشقش حرفی نداره، ازش خسته میشویم. حتما شنیده اید که مردان تربیت میشوند که آخ نگویند، گریه نکنند و از این اشتباهات معروف تربیتى، ولى روى دیگر قصه چیست ؟ طهور مردانى که فقط ماجراها را از بعد عاطفى میلینند ( عشق، غم، خشم …) این مردان در فضاى مردانه که طرد میشوند زیرا مرز ندارند اما در فضاى زنانه چى؟
اینجا هم از چشم زن مى افتند
در رابطه خوب، اشکالیندارد درد و دل کنی، ولی نه زیاد،
اینکه مردی خودش را قربانی جاه طلبیهای مدیرعامل و کلاهبرداری سایر خناثان ببیند و به زن و بچه و رفقایش هم این تصویر را نشان دهد، یک کابوس است
هم «سکوت عاطفی» هم «سلیطهبازی در احساسات» روند بلوغ روانی تو را به تعویق میاندازند و تو را تنهاتر میکنند
مخلص
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.