می‌خواهم درباره اوضاع کشور بنویسم؛ قلمم خشک می‌شود.
اقتصادی که تورمش اینقدر پرشتاب است، سقوط ریال و بیکاری کورونایی
تحریم‌هایی که بهانه به هر فاسد اقتصادی می‌دهد که کارش را پیش ببرد،
مشاهده پررویی مفسدین اقتصادی در دادگاه و طلبکاری‌اش از قاضی،
شنیدن احکام اعدام آبان ماه و مبهم بودن جزیٔیات،
آتشسوزی‌های گسترده، انفجار تاسیسات کشور در نطنز و پارچین، کولبرها…
آری، قلمم خشکیده، اجنبی دنبال آشوب است و مردم هم خشمگین و جامعه ناامن رفتارش تله ایست؛ حاکمیت قطعا می‌داند که باید به این مردم امید دا‌د
اما من، حداقل به درد مردم اضافه نمی‌کنم، به کسب و کار مردم کمک می‌کنم، به غنی‌سازی رابطه عاطفی‌هاتون کمک می‌کنم، من هم تو قایق شما هستم… هم سرنوشتیم.