در فیلم جهان با من برقص (کارگردان سروش صحت) دیالوگ سنگینى بین دو دوست درمی‌گیرد که یکیشون مرد تلخ شکست خورده‌ای است در زندگى که جز کنایه زدن کارى ندارد و دیگرى مردی است که احتمالا بى‌ارزشى ناشی از قدکوتاه و سرطاس را مبدل به کارخانه و ثروت و … کرده است.
مرد شکست خورده (با بازى جواد عزتى) از کرکِر خنده زن جوان رفیقش و غمزدگى خودش لجش دراومده و اختلاف سنى رقیقش را به رخ می‌کشاند و می‌گوید این پول توست که رابطه را حفظ کرده نه ویژگی‌هاى خودت؛
جواب رفیقه ولى حیرت‌آور است:
این بنز و کارخونه و … ادامه خود من هستند (ego extension) یعنى باز این منم که در این اشیا تسرى پیدا کرده‌ام؛ چگونه تو می‌خواهى نمادهاى من را از خودم تفکیک کنى؟
👈نکته مهم البته اینجاست که خود فرد لازم است مراقب باشد که با داشته‌هایش هویت‌یابى نکند؛ بقیه اشکال نداره تو را با دک و پزت ببینند، اما خودت نباید با ماسک‌ات یکى بشوى؛
“فردیت” تو نباید اینقدرها تحت تاثیر اشیاى تو قرار بگیرد، تنها اینگونه است که از داشتن‌هایت می‌توانى لذت هم ببرى؛
مال و منالمان باید در ذیل ما تعریف بشوند نه برعکس،
مخلص
✔️یک بار دیگه دمت گرم آقا صحت