نوشته‌ها

نور دیدگانم؛
مردم زمان زیادى را تلف می‌کنند به امید ” لحظه درست” انجام یک کار؛
آوازى را که باید با همون صداى متوسطت بخوانى، بخوان
زندگى مسابقه ایکس فاکتور نیست و بقیه هم همایون شجریان نیستند.
تو لیاقت دارى چهچهه بزنى و از ته دل خوشحال باشى که صدایى در سینه‌ات دارى
و رویایى در سر.
دستى را که باید گرم در دستانت بگیرى، امروز بفشار.
عزیزکم؛ کجا تضمینى دارد انسان در زمین که فردا دستان خودش و محبوبش سرد نگردند؟
قشنگ روزگارم،
اگر عذرخواهى درستت را امروز کنى، انسان عظیم‌ترى می‌گردى؛ معلوم نیست فردا دیر نباشد.
امیدوارم تا روزى که این نوشته‌ها را می‌خوانى، قدرى رنج سالم کشیده باشى که ارزش این کلمات را بفهمى.
ما تو را طورى بزرگ نمی‌کنیم که دردهاى زندگى را نفهمى.
سرور جانم
درد بی‌دردى دوایش آتش است.
#دکترشیری

👈 در همین رابطه پیشنهاد می شود:

 

 

روزگارى خواهد آمد که من به شانه تو تکیه کنم، امیدوارم مغزم هنوز کار کند و بتوانیم هنوز با خاطراتى که این روزها برایت می‌سازم، بخندیم و کیف کنیم.
نفسم،
بزرگترین ترس من، از دست دادن عملکرد مغزم است،
به همین خاطر است که قبل از اینکه دیر شود سعى می‌کنم از زندگى، ثانیه‌هایش را هم از دست ندهم؛
هر روز صبح ازات خواب‌هایت را می‌پرسم و تو عادت کرده‌اى برایم بگویى که چه دیده‌اى و من متعجب می‌شوم از رویاهایت؛
کودکان روح عالم را، شفاف به ما می‌تابانند؛
کودکان
تا دو سه سالگى که بوى بهشت هم هنوز می‌دهند،
دلم گاهى براى سه سالگیَت تنگ می‌شود ولى گریزى نیست جز بلعیدن همین لحظات بودنت،
کاش می‌شد دعایى کنم که رنجى به جانت ننشیند ولى دعا می‌کنم در رنج‌هاى این زندگى، نور پروردگار را گم نکنى و مرد بزرگترى گردى.
بابا

جهت دسترسی به دروس معرفی‌شده، بر روی تصاویر زیر کلیک نمایید: