بایگانی دسته ی دلنوشته

-به خاطر سیاستهاى سرکوب شوروى، در پاییز ١٩۵۶ دانشجویان و کارگران دست به تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه استعمار روسها زدند که با آتش گلوله نیروهاى امنیتى روبرو شد، تعدادى از ارتشیان مجارستان با دیدن این جنایت، اسلحه خود را بدست مردم رساندند و تظاهرات ساده خیابانی به یک انقلاب ختم شد و آزادى مجارستان!
– ارتش روسیه تنها یازده روز پس از این آزادى، به بوداپست لشگرکشى کرد و بیش از سه هزار نفر آزادیخواه را سلاخى کرد (من شخصا در سال ٢٠١٠ در بوداپست جاى گلوله‌هاى ارتش سرخ را دیده‌ام) و بیست هزار نفر را مجروح نمود و انقلاب را سرکوب کرد.
-همزمان با این وقایع، تیم مجارستان به المپیک ملبورن استرالیا اعزام شد. در نیمه نهایی واترپولو، این تیم به مصاف شوروى رفت، مبارزه‌اى خونین درگرفت و مجارها چهار بر هیچ از شوروى بردند، تاکتیک آنها عصبى کردن روسها بود که بهم بریزند و خطا کنند و دعوا
در عکس، چشم خونین اروین زادور را می‌بینیم که وسط بازى به دفاع روسها، Valentin Prokopov فحش مادر میدهد و او هم یک مشت حواله زادور میکند

Bettmann Archive/Getty Images
این مبارزه خونین در آبهاى سرد، انتقام مجارها بود از شوروى به خاطر غرور له شده‌شان در کف خیابانهاى بوداپست
تصورش سخت است که از تیم مجارستان، ۴۶ نفر به غرب پناهنده شدند (با همکارى خبرنگارانى که در واقع جاسوسان غربى بودند)
-شوروى با تداوم سیاستهاى اشتباه خود، همه همپیمانان بلوک شرق را به بدبختى کشانید و خودش نیز در دهه نود دچار فروپاشى گشت.
– الان پنج ایرانى در تیم پناهندگان حضور دارند، میترسم با تداوم سیاست‌ورزى و دین‌نمایی در ورزش، سالهاى بعد، افراد بیشترى از سرزمین مادرى خداحافظى کنند؛
نمیشود گفت مهم نیست؛ اتفاقا مهم است. گویا مدیران، کارى کرده‌اند که ورزشکاران بزرگمان به جاى ماندن در صنعت ورزش و انتقال تجربه ارزنده‌شان به نسلهای بعدی، بروند شوراى شهر! یا پناهنده بشوند!
«ما به یک نگاه دلسوز پدرانه و حمایتگرانه نیاز داریم که نخواهیم همه فرزندان را یک شکل و‌ یکدست کنیم و کارى کنیم که در این خانواده، همه براى سربلندى تلاش کنند نه اینکه عطاى خانواده را به لقایش ببخشند و بروند
ورزشکاران و نخبگان و نویسندگان و هنرمندان ایران جایشان همین سرزمین است.
#علیرضاشیری
پ ن : مستند Blood in the Water در زمینه اون‌مسابقه واترپولوی خاص دیدنی است
-اگر حوصله خواندن دارید، نوشته زیر : https://www.history.com/news/blood-in-the-water-1956-olympic-water-polo-hungary-ussr

عید ما روزیست که عمده مردم با روزی هشت ساعت کار، بتوانند جلوى خانواده‌شان سرشان بلند باشد،
خجالت نکشند،
بتوانند با زن و بچه و شوهرشان بخندند و به اندازه خودشان تفریح کنند؛
دوست عزیزی پیشنهاد لایو مشترک داد، حس و‌حالی نداشتم با این حال پرسیدم چه موضوعی؟ گفت درباره «رازهای موفقیت تو»
گفتمش برادر! نور دیده!
در دورانی که فساد ادارى و رانت و حزب‌بازى و بى‌کفایتى مدیریتى و تورم و تحریم و کرونا و تشنگى مردم خوزستان و سیستان، رنج عظیم بر جان مردمان آزاده و با شرافت نشانده، به کدام موفقیتم فکر کنم؟
هزار بار از چند ماه پیش فکر کرده‌ام الان این درس‌هایى که می‌دهم، بدرد این کشور نازنین می‌خورد؟ آیا اینکه من به بهره‌ورى مغز و زندگى رهبران و مدیران کمک می‌کنم بهترین کاریست که می‌توانم؟ اینکه به زندگی عاطفی مردم کمک می‌کنم فایده‌ای دارد یا توهم مفید بودن دارم؟
بعضى‌ها می‌پرسند چى شد از روزى شش پست افتادى به یک پست در روز؟ می‌گویم که درونم مثل هورالعظیم داره می‌خشکه، می‌دانم که کار نکردن و به همین افراد کمک نکردن اشتباهه
می‌دونم ناامید نیستم،
ولى غم بزرگى بر سینه‌ام مدت‌هاست سنگینى می‌کند،
بنده نه یاس فلسفی دارم (که شاگرد مکتب مولویم) نه افسرده‌ام (که می‌دانم افسردگی چیست)، دانستن و نتوانستن و‌ نتوانستن و‌ نتوانستن، فرسوده‌ام کرده
درونم را برهوت کرده،
بنا بود امشب عازم نجف اشرف باشم، فعلا نشد؛ دلم خوش بود شاید با زیارت امیرالمومنین، کمى جانم نفسى بگیرد،
به شدت تاریخ معاصر می‌خوانم هم ایران هم شوروی هم کشورهای شبیه خودمان؛ که بفهمم چه کارهایی نکنم، چگونه موجودی نشوم که فقط فکر خودش و رفاهش باشد
مرا عفو کنید اگر سوالات درونم را که احیانا بدرد بقیه نمی‌خورد، اینجا نوشتم
جانتان گرم و روشن باد
و در آخر فرازی از دعای حضرت سجاد در عید قربان تقدیمتان:
و خداوندا‌ ای پروردگار ما، که پادشاهی زیبنده توست، و سپاس حضرتِ تورا سزد، و خدایی جز تو نیست، بردبار و بزرگوار و مهربان و، دارای عطای گسترده‌ای، و خداوند جلال و اکرام، و پدید آورنده آسمان‌ها و زمینی، هر چه میان بندگان مؤمنت قسمت کرده‌ای از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق طاعت، یا خیری که بر اهل ایمان انعام می‌کنی، و به سبب آن به سوی خود هدایتشان می‌نمایی، یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند می‌کنی، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرت به آنان می‌بخشی، از تو می‌خواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنی

علیرضاشیری