این عکس قطعا از حیرت‌آورترین عکس‌هاى جهان است که در خود هزاران حرف دربردارد؛
مادران تنها و بى‌پناه که تنها پناهگاه کودک خویشند،
مادران تنها، به دلیلى شوهرشان را ندارند:
مرگ همسر، طلاق، کار زیاد شوهر در دیارى دیگر؛
در هر صورت تنهایى، تلخ است.
آنجا که باید هم مادر باشد هم پدر،
آنجا که بابت زن بودن خویش و یک ساعت دندان‌پزشکى یا آرایشگاه رفتن، احساس عذاب‌وجدان در عمق وجود خویش حمل می‌کند،
آنجا که بابت کوچک‌ترین حرف فک و فامیل به فرزند خود، بسیار حساس می‌شود،
مادران تنها، ثانیه‌هاى خاصى خلق می‌کنند:
شب‌ها علیرغم خستگى براى دخترک پر انرژىِ بی‌خواب، قصه‌اى تازه می‌گویند،
روزها در روزنامهها و سایت‌ها و جامعه دنبال کارند که فقط فرزندشان مدرسه بهترى برود،
وقتى دوتایى عصر جمعه‌اى پارک، کوه، تئاتر و سینما و مهمانى می‌روند،
در تمامى این صحنه‌ها،
مادران تنها
برایم تجسم “مریم” تنها هستند وقتى مسیح را به این زمین امانت داد.
———
تقدیم به مادران تنها
پ ن
من مادران پناهنده را در اروپا دیده‌ام؛ تصور رنجى که کشیده‌اند انسان را از پا درمی‌آورد،
خاطرم هست دوستى عراقى داشتم در لندن که از هشت سالگى پناهنده شده بود با مادرش به انگلستان و مهندس بود. او مادر تنهاى دو فرزند بود که از شوهر بی‌مسوولیت لهستانى‌اش حدا شده بود و کارش کمک به زنان پناهنده بود. یک بار در کمپ زنان سورى پناهنده در جزایر یونان زنى را یافته بود که با شوهر و پسر ١۴ ساله و ۴ ساله خود در شرایطى سخت منتظر جواب پرونده خویش بودند. مادر متوجه شده بود که نگهبان یونانى پسرک ۴ ساله را مورد آزار جنسى قرار می‌دهد و اگر اعتراض می‌کرد که معلوم نبود کجا آواره‌شان می‌کنند، شاید بازگشت به جهنم سوریه؛ اگر به پدر بچه می‌گفت احتمال درگیرى و قتل شوهرش می‌رفت و لذا سکوت کرده بود تا اینکه آمدند انگلیس و مراقبت و …
نه اینکه رنج زنان تنها، در مناطق فقیرنشین همین تهران نباشد ولى فارغ از جغرافیا، چقدر مادر بودن سخت است.
جهت دسترسی به دروس معرفی‌شده، بر روی تصاویر زیر کلیک نمایید:
