بایگانی دسته ی توانگری

دیشب خیر سرم خانوادگى رفته بودیم شام در رستوانى کنار دریا که در فاصله صد و پنجاه مترى آن ، آتش سوزى مهیبى در ارتفاعات جنگل شروع شد
بعضى از مردم داخل رستوران وحشت کرده بودند و این وحشتزدگی شان باعث شد بقیه افراد آرام نیز به تلاطم بیفتند و ناگهان ظرف چند دقیقه فضا به شدت بهم ریخت. پلیس جاده هاى منتهى به رستوران را بسته بود و اجازه خروج از درب رستوران را نمیداد و این موجب شد بعضى ها پانیک تایتانیک وار بزنند.
بعضى از مردم به سمت دریا میدویدند و بعضیها در تاریکى شب سوار قایق بادى شدند و زدند وسط آب که حقیقتا کار ترسناکى بود،
من معمولا در وضعیتهاى اینجورى بسیار آرامم، تو اون بلبشو البته حواسم به خانواده ام بود که نترسند و بعدش پرداختم به بقیه اى که از شدت ترس فلج شده بودند،
به هر زبونى شده بود کودکان و افراد مسن را آروم میکردم و به مردم اطلاع رسانى میکردم که چه کنند و کجاها نروند و …البته بعد از پانزده دقیقه نیروهاى امداد رسیدند و همه را به آرامى نجات دادند
من چون اطمنان داشتم مشکل حادى نیست، بیکار اونجا وانیستادم بلکه به بقیه کمک کردم زیرا بهم ریختگى بقیه قطعا به خانواده من هم سرایت میکرد، شما هم همین کار را قطعا میکردید😉
تازه اون وسطها یک سینى هندونه هم بود که بهش پاتک زدم… میگن ضد استرسه😁
بسیارى از شما و ما، هم موقع زلزله سرپل ذهاب هم سیلهاى متعدد به اندازه خودمون، کمکهایى کردیم تا هم میهنانمان احساس نکنند تنهایند.
شما عقیده تان درباره این چهارنفر داخل قایق چیست؟

 

 

الگوى زیادى نخبه داشتن، فلج کننده است
برخی از ما تصمیم می گیریم که برای بهتر عمل کردن، الگویی انتخاب کنیم و برای رسیدن به هدفمان یا رسیدن به موقعیتی مشابه فردی که الگوی ماست همانند او عمل کنیم. مثل جوانی که آرزوی داشتن هیکلی تنومند و ورزیده دارد و مربی اش را الگوی خود قرار می دهد و سعی می کند دقیقا راه او را پیش بگیرد. هرچه می گذرد با وجود تمرینات دقیق، جوان به خواسته اش نمی‌رسد! وقتی بیشتر با مربی اش صحبت می‌کند متوجه می‌شود که او برای رسیدن به این فرم، ۵ سال است که مثلا بستنی نخورده است! چیزی که نخوردنش تقریبا برای این جوان غیرممکن است (به خاطر علاقه بسیارش به بستنی.
این مثال را مطرح کردم تا به این نکته اشاره کنم که الگویی که انتخاب می‌کنیم باید تا حد زیادی با ما و شرایطمان مطابقت داشته باشد و در غیر این صورت تبدیل به یک ضد الگو می‌شود. الگویی که با ما فاصله بسیاری دارد نه تنها ما را به هدف نزدیک نمی‌کند بلکه پس از مدتی ما را دچار یاس و ناامیدی می کند. پس بهتر است کسی را انتخاب کنیم که خیلی هم، از زندگی ما دور و غیرقابل دسترس نباشد

انسان سالم به اندازه ظرفیتش، سر در حقایق زندگى می‌کند. اگر اصلا برایم مهم نباشد که چه بر سر همسایه و همکار و هم میهن می آید که می‌شوم آدمى بی ارتباط با محیط زندگیم؛ اگر چنان درگیر مشکلات مردم بشوم که فکر و قلب و تدبیرم توسط غمها اشغال شود، کمکى نخواهم نتوانست کنم عملا و فقط بارى می‌شوم به دوش اطرافیان
این روزها اخبار افتضاح تلاطم اقتصادى و فساد بعضى مسوولین و ظلم آنانکه انتظار میرود اهل عدل باشند ما را زیر شلاق گرفته است،
من دوران بدترى را هم دیده ام و بجاى توجه بی‌مورد به رسانه هاى مخرب ذهنم، توجهم را بیشتر به کارم معطوف داشته ام به جاى حرص خوردن، کلى افکار و ایده هاى خوب و خلاق تو همین شرایط به ذهن آدم می‌رسه ( یادمه تو تحریمهاى دوره آقاى احمدى نژاد دوستى جوان رازدر شوشتر دیدم که حوضچه پرورش ماهى راه انداخته بود و صادراتى عالى به عراق داشت) البته باز کسانى هستند که الان می‌نویسند تو نفست از جاى گرم بلند میشه و … من فکر می‌کنم آدمها ادبیات خود تحقیرى و شکست را انتخاب می‌کنند و من نمی‌توانم جز نشان دادن یک مسیر طى شده موفق، کارى بیشتر کنم.
امیدهاى جدید را کشف کنید وقتى همه دارند خود را می‌بازند، توانگر حل مساله می‌کند و هضم مسائلى که هنوز حلشان نکرده است