مردمانى کنارمان هستند که ذره‌اى از حجم دردشان را نمی‌فهمیم،

چقدر بزرگوارند که با ما هنوز لبخند می‌زنند،
با ما به کافه مى‌آیند،
زیر نوشته‌هایمان لبخند می‌گذارند،
خدایشان می‌داند چه در جانشان می‌گدازد
سرشان سلامت

این مطلب را هم بخوانید
عفيف بودن به كلمه و ادا نيست؛خودسازى می‌خواهد و مراقبت از ذهن
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *